اعتماد!

آدم،

وقتی واقعاًکسی رادوست دارد؛

ساده وآسیب پذیرمیشود!

سهمیه ی عشقِ مراهم شمابردارید

ازآخرین باری که کسی را واقعاً

دوست داشتم؛

هنوزجایِ اعتمادم دردمیکند!

انسانم ارزوست!!!

انسان ها شبیه هم عمر نمی کنند

یکی زندگی می کند

یکی تحمل

انسان ها شبیه هم تحمل نمی کنند

یکی تاب می آورد

یکی می شکند

انسان ها شبیه هم نمی شکنند

یکی از وسط دو نیم می شود

دیگری تکه تکه

تکه ها شبیه هم نیستند

تکه ای یک قرن عمر می کند

تکه ای یک روز ...

...!!!

اینجا چرا می‌تابی ای مهتاب؟

برگرد!

این کهنه گورستان غمگین

دیدنی نیست

جنبیدن خلقی که خشنودند و خرسند

در دام یک زنجیر زرین دیدنی نیست . . .

می‌خندی اما

گریه دارد حال این شهر . . . 

اسفند ماه

"اسفند" ماه

پیاده روهاى شهر پر میشود از دستفروشانى که

کیفیتِ جنسشان مهم نیست،

جنسِ دلشان مهم است...

پیر و جوان

زن و مرد

از تجریش تا چهار راهِ ولیعصر...

آدمهایى که نگاهِ مردم برایشان مهم نیست،

حالِ خوبشان مهم است

و با زبانِ بى زبانى به ما میفهمانند

که گاهى در اوجِ ثروت،چقدر فقیریم...

خرید حتى اگر نمیکنید

لبخندى پر از مهر تحویلشان دهید،

تا بدانند این شهر اگر هنوز نفس میکشد

بخاطرِ وجودِ آنهاست

بوف کور

خیره در چشمانت که می شوم

بوی خاک آفتاب خورده به مشامم می خورد.

گم می شوم در گندمزار

میان خوشه ها...

بال به بال شراره های سبز در بیکران ها به پرواز در می آیم

چشمان تو چون تغییر مداوم ماده

هر روز پاره ای از رازش را می نماید

اما هرگز 

تن به تسلیمی تمام نمی دهد...

شرافت

اگر برای به دست آوردن پول مجبوری دروغ بگویی و فریبکاری کنی، تهیدست بمان!

اگر برای به دست آوردن جاه و مقامی باید چاپلوسی کنی و تملق بگویی، از آن چشم بپوش!

اگر برای آنکه مشهور شوی، مجبور می‌شوی مانند دیگران خیانت کنی، در گمنامی زندگی کن!

بگذار دیگران پیش چشم تو با دروغ و فریب ثروتمند شوند، با تملق و چاپلوسی شغل‌های بزرگی را به دست آورند و با خیانت و نادرستی شهرت پیدا کنند، تو گمنام و تهیدست و قانع باش!

زیرا اگر چنین کنی تو سرمایه‌ای را که آنها از دست داده‌اند، به دست آورده‌ای... و آن شرافت است.

ما می‌میریم ولی هرگز و هرگز چاپلوسی نمی‌کنیم، چون شرافت خط قرمز ماست.

اگر برای به دست آوردن پول مجبوری دروغ بگویی و فریبکاری کنی، تهیدست بمان!

اگر برای به دست آوردن جاه و مقامی باید چاپلوسی کنی و تملق بگویی، از آن چشم بپوش!

اگر برای آنکه مشهور شوی، مجبور می‌شوی مانند دیگران خیانت کنی، در گمنامی زندگی کن!

بگذار دیگران پیش چشم تو با دروغ و فریب ثروتمند شوند، با تملق و چاپلوسی شغل‌های بزرگی را به دست آورند و با خیانت و نادرستی شهرت پیدا کنند، تو گمنام و تهیدست و قانع باش!

زیرا اگر چنین کنی تو سرمایه‌ای را که آنها از دست داده‌اند، به دست آورده‌ای... و آن شرافت است.

ما می‌میریم ولی هرگز و هرگز چاپلوسی نمی‌کنیم، چون شرافت خط قرمز ماست.

📚📚

!!!

When you outline a clear horizon for your future, you have to face all the challenges and strive with power to make your dreams. You know, you must sometimes come out of your comfort zone and put yourself in different situations, the great people of this sort are determined, strong, and with high concentration, and of course, with positive energy.

وقتی یه افق روشن برای آینده خودت ترسیم میکنی، باید پای تمام چالش‌هاش وایستی و با قدرت برای ساختن رویاهات قدم برداری. میدونی آدم باید بعضی وقتا از مرز آرامش بیرون بیاد و خودشو تو شرایط متفاوت قرار بده، آدم های بزرگ همین جوری ساخته شدن، مصمم، قوی و‌با‌تمرکز‌بالا و البته انرژی مثبت. 

اخرین ماه سال!

زیباتر از درخت 

در اسفند ماه چیست؟

عریانی و 

رهایی و 

تصویر بار و برگ!

گاهی برای زندگی کردن باید خودت را به نفهمی بزنی

روزی سه عدد سیب خریدم

اولی را پوست کندم پوسیده بود 

دومی را پوست کندم کرم داشت

بلند شدم لامپ را خاموش کردم و سومی را با عشق و حال خوردم، 

گاهی برای زندگی کردن باید خودت را به نفهمی بزنی. 

متن یکی از بهترین اهنگ های محسن نامجو

ای ساربان، ای کاروان 
لیلای من کجا می بری 
با بردن لیلای من 
جان و دل مرا می بری 
ای ساربان کجا می روی 
لیلای من چرا می بری 
در بستنِ پیمان ما 
تنها گواه ما شد خدا 
تا این جهان، بر پا بود 
این عشق ما بماند بجا 
ای ساربان کجا می روی 
لیلای من چرا می بری 
تمامی دینم، به دنیای فانی 
شراره عشقی، که شد زندگانی 
به یاد یاری، خوشا قطره اشکی 
به سوز عشقی، خوشا زندگانی 
همیشه خدایا، محبت دلها 
به دلها بماند، بسان دل ما 
که لیلی و مجنون فسانه شود 
حکایت ما جاودانه شود 
تو اکنون زعشقم گریزانی 
غمم را ز چشمم نمی خوانی 
ازاین غم چو حالم نمی دانی 
پس از تو نمونم برای خدا 
تو مرگ دلم را ببین و برو 
چو طوفان سختی ز شاخه غم 
گل هستی ام را بچین و برو 
که هستم من آن تک درختی 
که در پای طوفان نشسته 
همه شاخه های وجودش 
زخشم طبیعت شکسته 
ای ساربان، ای کاروان 
لیلای من کجا می بری 
با بردن لیلای من 
جان و دل مرا می بری 
ای ساربان کجا می روی 
لیلای من چرا می بری